ماجرای خودکشی پسر 11 ساله بوشهری - مجله سفر به کانادا

گوشی ای که حالا شده بلای جان یک پسر بچه یازده ساله. فقر و نداری پسرک که بیشتر از هر زمان دیگری تو ذوق می خورد باعث شد او به خاطر نداشتن گوشی همراه و محروم بودنش از آموزش مجازی تصمیم بگیرد خودش را بکشد و این کار را هم کرد. حالا هرچقدر آموزش و پرورش تصمیم بگیرد که علت خودکشی این پسر یازده ساله را تکذیب کند در اصل ماجرا فرقی نمی کند چرا که هستند خانواده هایی که از خرید گوشی برای فرزندانشان عاجزند.

کذب است

ماجرا از این قرار است که یک دانش آموز 11 ساله ساکن شهرستان دیّر در جنوب استان بوشهر که در خانواده ای بی بضاعت زندگی می کرد به دلیل نداشتن گوشی همراه و عدم امکان حضور در کلاس های آنلاین، خود را با طناب حلق آویز نموده است!

اما آموزش و پرورش خودکشی این دانش آموز به دلیل دسترسی نداشتن به تلفن همراه و کلاس های مجازی را رد نموده و طی اطلاعیه ای در این مورد نوشته است: با توجه به تحقیق و آنالیز های میدانی و جمع آوری مستندات مربوط اعلام می دارد، نامبرده از روز بازگشایی مدارس در 15 شهریور ماه تا روز حادثه بنا به درخواست ولی دانش آموز با توجه به شرایط متاثر از کرونا در مدرسه حضور نداشته و کار آموزشی خود را به وسیله شبکه شاد با تلفن همراهی که توسط شخص مدیر مدرسه در فروردین ماه 99 به ایشان اهدا شده بود، تا آخرین ساعات روز حادثه در سامانه شاد به صورت فعال و در کلاس های درس مجازی آنلاین انجام می داده که تمامی مستندات، اعم از فایل های صوتی، تصویری و تکالیف و تمرین های درسی دانش آموز در گروه درسی موجود می باشد.

بعضی از این مستندات برای تنویر و اطلاع افکار عمومی پیوست می باشد. در ضمن نامبرده جزء دانش آموزان بی بضاعت و کم برخوردار بوده که در سال های تحصیلی به صورت مکرر مورد حمایت مدرسه و انجمن اولیا و مربیان آکادمی بوده است و خانواده نامبرده این موضوع را تایید می کند.

آموزش و پرورش خلاف واقع می گوید!

این در حالی است که مادر این پسر یازده ساله که محمد نام دارد در تبادل نظر با رکنا می گوید: آموزش وپرورش دروغ می گوید. مدیر مدرسه می گفت می خواهد به محمد و 2 دانش آموز دیگر گوشی تلفن همراه بدهد اما این وعده عملی نشده بود. رکنا شرح ماجرا را از زبان مادر محمد این گونه می نویسد: شنبه ظهر بود که مادر محمد برای خرید نان از خانه بیرون رفته بود. پدر مریض محمد و برادر معلولش و دو برادر خردسالش در اتاق محقرشان منتظر مادر بودند و لابد با خودشان فکر می کردند که محمد گوشه ای از آشپزخانه نشسته و دارد درس می خواند. مادر که از راه رسید، چندین بار بر در کوفت اما کسی در را باز نمی کرد. پدر از داخل خانه و مادر بیرون در منتظر بودند که محمد به سمت در بدود و تصویر لبخندش در قاب در رو به مادرش پدیدار گردد.

انتظار که طولانی شد، پدر از بستر بیماری بلند شد و دوان دوان راه حیاط کوچک را طی کرد. در را که به روی مادر باز کرد، نگاه متحیر و نگران هر دو در حیاط دنبال محمد می گشت اما خبری نبود که نبود. مادر به داخل آشپزخانه سرک کشید. صدای فریادهایش محله را پر کرد و نان از دستش به زمین ریخت. تصویر جسد بی جان پسرک که کبود کف آشپزخانه افتاده بود، کمر او را خم کرد.

پسرم گوشی می خواست

صدای مادر محمد موسوی زاده گرفته است. انگار گلوله ای از غم راه گلویش را بسته است. با همان صدای غم زده می گوید:محمد دانش آموز کلاس پنجم بود. او بچه درسخوان و دانش آموز زرنگی بود.دلش می خواست گوشی هوشمند داشته باشد و بتواند برای معلمش عکس و فیلم هایی را که خواسته می شد بفرستد.اما ما در خانه مان فقط یک گوشی خراب داشتیم که نه فیلمبرداری می کرد و نه می شد با آن ویس فرستاد. همین باعث غم و غصه پسرم شده بود.

او در ادامه گفت:همسر من مریض است و یک فرزند معلول هم دارم. در خانه های مردم کار می کنم و زندگی مان را به سختی و با یاری اقوام و مردم شهر می گذرانیم. می خواستم کار کنم و برای محمد گوشی بخرم. او به من می گفت خودم عظیم می شوم و کار می کنم. اما الان احتیاج به یک گوشی یا تبلت داشت که از بقیه بچه ها در درس هایش عقب نیفتد که ما هم توان اقتصادی برای خرید آن نداشتیم.

مادر محمد با همان بغضی که در گلو دارد می گوید:فکرش را هم نمی کردم که محمد چنین بلایی سر خودش بیاورد. او آخرین شب به من گفت هوس رنگینک نموده است. بعد گفت دلش می خواهد آن شب را در آغوش من بخوابد. نمی دانستم چه در سر دارد و فکر نمی کردم فرزندم با من بی وفایی کند و به خاطر غصه نداشتن گوشی خودش را از بین ببرد.

در حالی که آموزش و پرورش تکذیبیه ای در مورد علت خودکشی محمد صادر نموده و ادعا نموده است مدیر مدرسه محمد به او گوشی داده بوده است، از مادر می پرسیم که آیا مدیر مدرسه محمد به او گوشی داده بوده است؟ او با تعجب نه غلیظی می گوید و ادامه می دهد:مدیر مدرسه محمد چند بار گفته بود که می خواهد به سه دانش آموز گوشی بدهد اما این اتفاق نیفتاد.هیچ گوشی ای در کار نبود و تنها دلیل غصه پسرم که باعث شد این بلا را سر خودش بیاورد همین نداشتن گوشی بود. مدرسه تا به حال هیچ یاری اقتصادی ای هم به ما ننموده بود.

ارائه سند توسط آموزش و پرورش

بعد از انتشار این خبر، اداره آموزش و پرورش بوشهر در اقدامی عجیب اقدام به انتشار اسنادی کرد که نشان می داد محمد در فضای مجازی با معلمش در ارتباط بوده است و این را گواه آن دانست که پسرک گوشی هوشمند در اختیار داشته است.اما بار دیگر مادر محمد این ماجرا را رد و گفت که آنها خجالت می کشیدند از دوستان محمد برای قرض دریافت گوشی همراه یاری بخواهند.اما گاهی پسرک از روی استیصال از اقوام خود گوشی قرض می کرد تا بتواند راهی برای ارتباط با معلم خود پیدا کند. پسردایی محمد نیز در مورد پیغام های رد و بدل شده محمد با معلمش به رکنا شرح داد:این پیغام ها با گوشی پسرعموی من به معلم محمد فرستاده شده بود.عادل پسرعموی من یعنی یکی دیگر از پسردایی های محمد است که محمد چند بار وقتی کنار عادل بود با گوشی او به معلمش پیغام می داد.

3 میلیون دانش آموز گوشی ندارند

از سوی دیگر به دنبال انتشار خبر خودکشی محمد به دلیل نداشتن گوشی هوشمند که وزارت آموزش و پرورش این ادعا را تکذیب کرد، احمد حسین فلاحی، سخنگوی کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی در تبادل نظر با سایت خبری مدآرا گفت: متاسفانه حدود 3میلیون دانش آموز در کشور وجود دارند که از امکانات سخت افزاری شامل گوشی و تبلت برای آموزش مجازی برخوردار نیستند که باید این اینگونه افراد به وسیله تلویزیون آموزش ببینند اما متاسفانه در این زمینه کم کاری اجرا شده و بیشتر دانش آموزان مجبور شده اند که از برنامه شاد استفاده نمایند.

وی با اشاره به برنامه شاد آموزش و پرورش گفت: اپلیکیشن شاد به دلیل نبود زیرساخت های مناسب سرعت خوبی ندارد و در بعضی موارد ما شاهد این هستیم که مشکلاتی برای بارگذاری فیلم در این برنامه به وجود می آید. به گونه ای که بارگذاری فیلم از سوی معلم به قدری طول می کشد که زمان کلاس به سرانجام رسیده و دانش آموزان هم می فرایند.

فلاحی با اشاره به زیرساخت های آموزشی گفت: وزیر ارتباطات مدعی است که در 90 درصد روستاها پهنای باند اینترنت توسعه پیدا نموده و به اینترنت دسترسی دارند در صورتی که اصلا اینگونه نیست و می توان گفت که بالای 50 درصد از روستاها به اینترنت دسترسی ندارند و با مشکل روبرو هستند.

شرحات دادستان

با این حال علی یزدانی پور دادستان عمومی و انقلاب دیر گفت: پفراینده حادثه جان باختن دانش آموز پسر 11ساله در دست آنالیز است و هنوز علت جان باختن برای ما محرز نشده است. او بیان نمود: پزشکی قانونی با توجه به اینکه برای آنالیز حادثه احتیاج به وجود جسد نبوده جواز دفن را صادر نموده و جسد او به خانواده اش تحویل و خاکسپاری شده است، اما پفراینده این حادثه در شعبه بازپرسی دیر باز و در حال آنالیز است.

دلنوشته معلم محمد

خودکشی محمد هرچه که هست احساسات مردم را جریحه دار نموده تا آنجا که معلم سید محمد دل نوشته ای برای او پس از این واقعه تلخ منتشر نموده و نوشته است: خسته بودم، به خودم گفتم دیگه از تدریس غیر حضوری بدترم داریم؟ روزگار از این سخت ترم هست؟ داشتم عکسای فعالیتای بچه ها رو توی گروه (شاد)، از بین پیغام ها و ویس ها جدا می کردم که باهاشون کلیپ بسازم. همینطور که گروه رو زیر و رو می کردم، به پیغام سید محمد رسیدم که نوشته بود اجازه گوشی من خرابه، اجازه گوشی من عکس نمیگیره، فیلم ارسال نمیکنه… دیروز آقای مدیر بهم زنگ زد و گفت سید محمد از جهان رفته. و من الان نشستم پای گروه بدون تدریس، بدون تکلیف… از این به بعد کی وسط تدریس ریاضی بپره و بگه من گوشیم خرابه کی بعد از ویسای روخوانی فارسی بچه ها بگه من نمیتونم ویس بذارم کی بعد از کنفرانسای مطالعات بچه ها بگه خانم معلم عزیزم من چطوری فیلم ارسال کنم الان کی و چطوری منو آروم کنه الان میفهمم که روزگار از این سخت ترم هست. سخت تر از نداشتن گوشی، نداشتن صاحب گوشیه.

خودکشی در میانه دعوای اتاق و میدان

عصر ایران نیز طی یادداشتی به قلم مصطفی داننده در این خصوص می نویسد: پسرک 11 ساله بوشهری به خاطر نداشتن موبایل، خودکشی نموده است. الان فکر می کنید سرپرست خانواده این پسر چه حسی دارد؟ قطعا گوشه ای نشسته است و به سر می زند که چرا نتوانسته است برای فرزندش یک گوشی هوشمند تهیه کند. آموزش و پرورش بوشهر می گوید که مدیر مدرسه یک گوشی به پسرک داده است و او در سیستم شاد حضور داشته است و مادر این پسر می گوید مدیر مدرسه می گفت می خواهد به محمد و 2 دانش آموز دیگر گوشی تلفن همراه بدهد اما این وعده عملی نشده بود. استدلال آموزش و پرورش اگر راست باشد باز هم در اصل ماجرا فرقی نمی کند. خیلی از خانواده ها توان خرید یک گوشی هوشمند را ندارند. قیمت تلفن های هوشمند، سر به فلک می زند و ارزان ترین آنها به اندازه حقوق یک ماه یک سرپرست خانواده است. پدر یا مادری که خرج خانواده را می دهد باید چه کند؟ حقوق یک ماه زندگی اش را بگذارد برای خرید یک گوشی یا تبلت؟ پسر 11 ساله نمی فهمد که دلار 31 هزار تومانی یعنی چه. او که نمی داند تورم چه بلایی سر زندگی خانواده اش آورده است. پسر یا دختر بی نوا، می بیند که همکلاسی هایش گوشی هوشمند دارند یا حداقل یکی از اعضای خانواده موبایلی دارد که بتوانند به سیستم شاد وصل شوند. اینها را می بیند وبه پدر یا مادرش می گوید که گوشی هوشمند می خواهد. آنها هم با حالت شرمندگی جواب منفی به او می دهند و وعده فردا و فرداها را می دهند. بچه سرشکسته می گردد از این همه نداری و سرپرست خانواده خجل از این همه ناتوانی. چندی پیش رئیس پلیس تهران گفت:50درصد سارقانی که در سه ماه گذشته دستگیر شدند، هیچ سابقه ای نداشتند و بار اولی است که به این اتهام دستگیر شده اند. این افراد چرا به فکر دزدی افتاده اند؟ درآمدشان کفاف زندگی را نمی دهد. آنها نمی توانند درخواست های خانواده شان را برآورده نمایند. به هر دری می زنند، نمی گردد که نمی گردد. دلاری که هر روز بالاتر می رود و سفره ای که هر روز کوچک تر می گردد. تورم و گرانی جامعه را تبدیل به دو بخش نموده است؛ ندارها و داراها. بعضی آنقدر دارند که نمی دانند پول خود را چگونه خرج نمایند و بخش عظیمی از جامعه هیچ ندارند که خرج نمایند. صدای خُرد شدن استخوان طبقه ندارها به وضوح قابل شنیدن است. عرق شرمندگی سرپرست خانواده قابل دیدن است و البته بعضی همچنان نمی خواهند بشنوند و ببینند. آنها فکر دعوای سیاسی خود هستند. وقتی برای مردم ندارند و به دعوای اتاق و میدان مشغول هستند. کاش می شد با حرف زدن، شغل ایجاد کرد و درد مردم را دوا کرد. واقعا اگر می شد با وعده دادن، انرژی فراوری کرد، ایران در رتبه نخست فراوری انرژی بود. فکری به حال مردم کنید. دیگر توانی در بدن نیمه جان این مردم نمانده است. هرچقدر می دوند، نمی رسند. سرپرست خانواده بازنشسته شده است اما مجبور است دوباره و دوباره کار کند تا شرمسار نباشد.این روزها پدران و مادران ایرانی، حس شرمندگی را خوب درک می نمایند. حسی که بعد از هر جواب نه که به درخواست های فرزندان شان می دهند به سراغ شان می آید.کاش یکی از آنهایی که از پشت تریبون به هم می پرند، خود را برای یک شب جای این افراد می گذاشتند و می دیدند چگونه می گردد با حقوق 2میلیونی در عصر کرونا و دلار 31هزار تومانی زندگی کرد.

منبع: آفتاب یزد