جوانترین ورزشکار ایران در المپیک: هدف بزرگی را برای خود معین کرده ام - مجله سفر به کانادا

.پسر آرام و سر به زیر اما سختکوش شنای ایران از اهداف بزرگ خود در خبرنگاران سخن گفت

آریا نسیمی شاد با 16 سال و 9 ماه جوان ترین فرد اعزامی کاروان ایران به رقابت های المپیک ریو و البته تنها کننده شنای ایران است. آریا متولد مشهد است و در دبیرستان تیزهوشان درس می خواند. او در شش سالگی از آب ترس داشته، اما برادرش که دروازبان سابق تیم ملی واترپلو نیز بوده است، آریا را کم کم با آب دوست کرده است تا اینکه از هشت سالگی آریا و آب دیگر از یکدیگر جدا نشدند، هر کجا که آب بود آریا نیز بود. آب دنیای این نوجوان مستعد ایران شد. آریا از 9 سالگی وارد دنیای حرفه ای شنا شد و در 10 سالگی در رقابت های قهرمانی کشور شرکت کرد.

علاقه او به شنا تا حدی است که آبی تنها رنگ مورد علاقه اش است، آریا علاقه ای به شهرت ندارد و از اینکه فوتبالیست نیست، پشیمان نشده و ترجیح می دهد به چیزی که در آن استعداد دارد، کارش را ادامه دهد تا اینکه فقط دنبال چیزی باشد که او را به پول و شهرت می رساند. علاقه او به شنا تا حدی است که هیچ رشته دیگری را دوست ندارد، البته گاهی واترپلو بازی می کند اما به صورت تفریحی که خب البته واترپلو هم از خانواده شنا است.

با حسن تفتیان از ورزشکاران دومیدانی در اردوی مجارستان آشنا شده اما با سایر ورزشکاران ایرانی فرصت آشنایی را پیدا نکرده است، دو شناگر مجارستانی و آفریقای جنوبی تکنینک های خاصی در شنای قورباغه دارند، آریا علاوه بر اینکه به تکنیک این دو علاقه مند است خصایص اخلاقی نظیر فروتن بودن و اخلاق خوش این دو را نیز تحسین می کند. آریا از ورزش بانوان نیز بی خبر نیست و احتمال مدال آوری نجمه خدمتی و کیمیا علیزاده را در المپیک بالا می داند.

آریا نسیمی شاد تا یک سال پیش حتی تصور این را نداشت که در المپیک 2016 ریو حضور داشته باشد، اما از مهرماه سال گذشته که برنامه های تیم ملی برای المپیک شروع شد به فکر سفر به ریودوژانیرو افتاد. تنها عاملی که باعث شد با وجود تمام سختی ها در شنا باقی بماند عشق و علاقه او به شنا است،

اگرچه مربیان بسیاری از رده سنی پایه تا حرفه ای در کشف و رشد استعداد آریا نسیمی شاد ایفای نقش کرده اند اما بدون تردید هیچ یک از کاشناسان شنای ایران نمی توانند منقش خشایار حضرتی را در موفقیت او انکار کنند. حضرتی که در باشگاه های موج های آبی مشهد و همچنین تیم ملی به عنوان مربی تمرینات نسیمی شاد را برنامه ریزی می کند، بیش از هر فرد دیگری به توانایی های شاگردش ایمان دارد و در روزهای باقی مانده به المپیک با حساسیت زیادی به آریا تمرین می دهد.

پیش از بازی های ریو گفت و گویی با آریا نسیمی شاد به همراه خشایار حضرتی مربی تیم ملی شنای ایران در خبرگزاری دانشجویان ایران داشتیم که این نشست صمیمانه را در ادامه می خوانیم:

شناگران حرفه ای در ایران فقط به دلیل علاقه ورزش می کنند

نسیمی شاد: پنج ملی پوش حال حاضر کشور از یک نقطه ای شنا را شروع کردند اما نقطه شروع شنا در کشور مشکل دارد. در هیچ یک از استان های کشور استخر در اختیار نداریم و تعداد اندک استخر موجود نیز استاندارد نیست و همین تعداد اندک نیز اجاره داده می گردد. برای شروع شنا و رسیدن به موفقیت باید تمام امکانات در اختیار باشد. رسیدن من به این موقعیت تنها به دلیل تلاش های خودم نبوده است و مربیان و مسئولان نیز تلاش کرده اند، نمی توان گفت کشف استداد نداریم، تعدادی استعداد در شنا حضور دارند ولی این تعداد بسیار اندک هستند، استعدادیابی گسترده ای در سطح کشور انجام نمی گردد و کسانی که در شنا حضور دارند به دلیل علاقه خودشان به این ورزش می پردازند.

خودم تنها هستم و رقیبی ندارم

نسیمی شاد: در پنج سال گذشته باشگاه موج های آبی اسپانسر تیم مشهد در لیگ بود، حدود دو سال حضور نداشت و از سه سال پیش بار دیگر موج های آبی حامی تیم مشهد در لیگ شد. من نیز نخستین باری که دیده شدم با باشگاه موج های آبی و در لیگ برتر بود. برای حضور در رقابت های دوبی دو سال است که باشگاه موج های آبی هزینه ما را پرداخت می کند. همچنین به دلیل اینکه مشغول به تحصیل هستم و در مشهد حضور دارم برای اینکه لطمه ای به درس خواندم وارد نگردد با آژانس از مدرسه به استخر می روم و بر می گردم و باشگاه موج های آبی تمام هزینه ها را پرداخت می کند. زمانی که نوجوان هستی دوست داری دیده شوی، چون همه از تو قوی تر و بزرگتر هستند ولی الان که بزرگتر شده ام دیگر آن حس را ندارم چون دیگر رقیبی ندارم و خودم تنها هستم.

رسانه ها نقش کلیدی در موفقیت شنا دارند

نسیمی شاد: در حال حاضر در چهار دوره ای که مسابقات لیگ شنا برگزار شده، تنها شاید دو دوره از مسابقات در بخش صبح از تلویزیون منعکس شده است، زمانیکه که پخش تلویزیونی نباشد، نه شناگران، نه مربیان و نه شنا شناخته نمی شوند و به همین دلیل اسپانسر ها به سمت شنا نمی آیند . یا سپاه در شنا حضور دارد یا باشگاهی مانند موج های آبی که این حوزه فعالیت دارد و به دلیل علاقه شخصی رئیس آن در این ورزش سرمایه گذایر می کند. تبلیغات در شنا کم است و زمانی که تبلیغات کم باشد اسپانسر برای دیده شدن بیشتر سمت رشته هایی مانند فوتبال و والیبال می رود.

برخی تیم ها بدون هزینه و رایگان در لیگ شنا تیم داری می کنند

حضرتی: تقریبا اکثر ملی پوشان با توجه به اینکه از شناگران باشگاه موج های آبی نبودند ولی با حمایت باشگاه موج های آبی در سه سال گذشته در مسابقات دبی شرکت کردند. به دلیل عدم پخش تلویزیونی کم و ساعت های نامناسب پخش تلویزیونی اسپانسرها و باشگاه ها رغبت به حمایت از شنا ندارند. در حال حاضر حمایت کنندگان مالی در لیگ شنا، باشگاه موج های آبی، حدود دو تیم نفتی وحدود دو تیم نظامی هستند که از سربازان بهره می گیرند. سایر تیم ها بدون هزینه و رایگان در لیگ حضور دارند. قرار دادها پایین است حداکثر مبلغ قرار داد ملی پوشان 12 میلیون تومان است. هر چه اسپانسر ها تمایل بیشتری برای حمایت نشان دهند سطح کیفی لیگ بهتر خواهد شد. حضور بیشتر شناگران در تیم های مختلف رقابت را بیشتر خواهد کرد و این باعث می گردد شناگران برای کسب نتایج بهتر بیشتر تلاش کنند تا پیشرفت بیشتر و گستردگی را در شنا ببینیم.

نمی گردد گفت استخر، یک چاله با آب است که مقداری کلر به آن اضافه شده است

حضرتی: امکانات در شنا صفر است، تنها یک استخر بین المللی آزادی را داریم که البته استخر تمرینی آن را خراب کردند و خود استخر قهرمانی نیز بسیاری از امکانات را به دلیل فرسودگی و عدم بازسازی از دست داده است، سقف استخر خراب است و در زمستان ها برف و باران وارد آن می گردد به طوری که گویا استخر سقف ندارد. استخری که در اختیار داریم نه تنها استخر قهرمانی نیست بلکه حتی استخر تمرینی مناسب نیز نیست، یک چاله با آب است که مقداری کلر به آن اضافه شده است. در صورتی که در همین مشهد که آریا تمرین می کند سال ها است یک استخر 50 متر در کنار استخری که تمرین می کنند در حال ساخت است که هنوز هم تمام نشده است.

17 سال ساخت استخر 9 دی طول کشید! برای رشد شنا نیز باید به همین اندازه منتظر بود

حضرتی: استخر 9 دی که دومین استخر استاندارد است نیز یکسری ایرادات دارد. سکوهای آن خیلی مناسب نیست. سقف آن نیز مشکل دارد، با وجود اینکه مراحل ساخت استخر تمام شده است ولی هنوز قسمت هایی از آن به طور کامل تحویل داده نشده است. سال 1994 بعد از انقلاب نخستین تیمی بودیم که برای شرکت در رقابت های قهرمانی دنیا راهی رقابت های رم ایتالیا شدیم، چند ماه پیش از اعزام دکتر بانکی زمین 9 دی را تحویل گرفتند و کار حفاری، گودبراداری و ساخت استخر شروع شد. سال 2009 نیز که به عنوان مربی به رقابت های قهرمانی دنیا رم اعزام شدم هنوز ساخت استخر تمام نشده بود و فکر می کنم یک سال بعد یعنی 2010 تازه استخر 9 دی افتتاح شد. نزدیک به 17 سال ساخت یک استخر طول کشید، برای رشد شنا هم باید به همین مقدار منتظر باشیم. سه سال است که برای اردو و یا مسابقات به مجارستان می رویم و هر سال در یک استخر جدید حضور داریم. سال دیگر نیز میزبان رقابت های قهرمانی دنیا است، قرار بر این بود مکزیک میزبان قهرمانی دنیا 2017 باشد ولی انصراف داد و فدراسیون دنیای از مجارستان که میزبان رقابت های 2019 بود درخواست کرد دو سال زودتر میزبان بازی ها باشد، مجارستان پذیرفت و در کمتر از دو سال ساخت مجموعه آبی را شروع کرده است ولی ما در حال حاضر یک استخر معمولی نمی توانیم بسازیم و در مشهد 10 سال است که در حال ساخت یک استخر هستیم.

نسیمی شاد: زمانی که من شنا را شروع کردم می خواستند استخر را سرپوشیده کنند، از سال 1392 در هر مصاحبه ای که انجام می دهم می گویم انشالله خاتمه امسال تمام می گردد. الان 1395 هستیم و همچنان تمام نشده است.

متاسفانه کمیته ملی المپیک در سال قبل از المپیک تصمیم به ترمیم خوابگاه گرفت!

:حضرتیمتاسفانه کمیته ملی المپیک در مهرماه سال گذشته درست در سال قبل از المپیک تصمیم به ترمیم خوابگاه گرفت، نمی دانم دلیل این کار چه بود که خوابگاه المپیکی ها که برای خود کمیته بود و اکثر ملی پوشان در آن اقامت داشتند، چنین تصمیمی گرفته شد! سپس قرار داد رستوران تمام شد .چند ماه نیز بدون رستوران بودیم و ورزشکاران از نظر غذایی نیز با مشکل روبرو شدند. باید امکانات المپیکی فراهم گردد، شنا نیز مانند والیبال، کشتی، دوچرخه سواری و سایر رشته ها باید خوابگاه اختصاصی داشته باشد، اما حتی استخر آزادی نیز در اختیار فدراسیون نیست و هر سال فدراسیون برای تمرین تیم های شنا ، شیرجه و واترپلو مجبور است مبالغی را پرداخت کند. استخر 9 دی خوابگاه دارد و ولی رستوران ندارد، ظرفیت خوابگاه نیز حدود 30 نفر است و اگر تیم شنا اردو داشته باشد دیگر شیرجه و واترپلو نمی توانند اردو برگزار کنند. در حق شنا عادلانه رفتار نمی گردد، با اینکه چهار رشته شنا، شیرجه، واترپلو و سینکرونایز در بخش بانوان زیر نظر یک فدراسیون است و هیچ کمپ تمرینی برای تیم های ملی وجود ندارد.

نسیمی شاد: من در مشهد با همان برنامه هایی که حضرتی می فرستاد با مربیان بومی تمرین می کردم . شرایط تغذیه ای خوب بود چون در خانه بودم. در خانه همه چیز خوب بود ، ولی استخر مشکل اصلی من بود.

در 50 سال گذشته در هیچ کشوری دیگر از سکوهای قدیمی استفاده نمی گردد جز ایران!

حضرتی: آریا در استخر 33 متر در حال تمرین کردن است در حالی که باید در استخر 50 متر تمرین کند. استخری قدیمی با امکانات قدیمی، فکر نمی کنم در 50 سال گذشته در هیچ کشوری از چنین سکوهایی دیگر استفاده گردد، سکوهایی سیمانی! آریا با این شرایط تمرین کرد ولی خب جا و مکان و تغذیه آن خوب بود چرا که در خانه بود. شرایط تمرینی مهم است. زمانی که قرار باشد در استخر 50 متر برای مسابقه شرکت کنید باید ریتم شنا خود را با آن هماهنگ کنید. ریتم شنا در استخر 33 متر با استخر 50 متر متفاوت است و حتی 25 متر هم فرق دارد. باز استخر 25 متر ریتمی نزدیک به ریتم 50 متر دارد چون از نظر متراژی برابر هستند ، ولی در استخر 33 متر زمین تا آسمان تفاوت وجود دارد. حتی ممکن است در برخی از استخر ها 28.80 متر باشد، در نهایت به 100 نمی رسد و همین باعث می گردد رکورد های به دست آمده با رکورد های استخر 50 متر کسبمی گردد، متفاوت باشد. نمی گردد کاملاً رکوردهای تمرینی را سنجید و فقط با رکورد های تمرینی خودش سنجیده می گردد.

نسیمی شاد: سه تا 33 متر، 99 متر می گردد، 100 متر نمی گردد!

دمای آب 31 درجه مناسب نیست

حضرتی: یکی دیگر از ایرادات بزرگ در شنا اجاره دادن استخر ها به بخش خصوصی است، حتی گاهی اوقات دست هیات ها هست و بلیط فروشی برای عموم صورت می گیرد و عموم مردم ایران نیز دوست دارند در آب 31، 32 درجه شنا کنند که احساس گرما کنند در صورتی که این آب برای تمرین کردن مناسب نیست حتی برای عموم هم مناسب نیست و بهترین درجه آب 26 تا 28 درجه است. در سایر کشور ها چه برای تمرین و چه برای استفاده عموم دمای آب 26 تا 28 درجه است. ولی متاسفانه شناگران ما در دمای 31 تا 32 درجه شنا می کنند که خیلی مناسب نیست و باعث می گردد چهره های برافروخته داشته باشند و حتی باعث گشادی قلب آنها می گردد که همین این باعث می گردد بسیار شناگران از تمرینات زده شوند و شنا را رها کنند.

شنا جوانمردانه ترین مسابقاتی است که برگزار می گردد

حضرتی: شنا جوانمردانه ترین مسابقاتی است که برگزار می گردد، چرا که در دور مقدماتی چه 10 شناگر حضور داشته باشد و چه 50 شناگر همه آنها در دسته های خود دسته بندی شده اند و در نهایت از رکورد بهتر به رکورد برتر چیده می شوند. تنها نفرات برتر صعود می کنند و هرکسی که سریع تر شنا کند راهی فینال می گردد. زمانیکه مسابقات دنیای و المپیک شنا را تماشا می کنید شاید در هشت روز برگزاری مسابقه تنها یک یا دو خطا انجام گردد.

در آلمان شرقی از سال 1960 تاثیر اردوی ارتفاع را می دانستند

حضرتی: یکی از اردوهای بسیار مهم برای شناگران مخصوصاً شناگرانی که در 100، 200 متر و در متراژهای بالاتر شنا می کنند، اردوی ارتفاع است. قرار بر این بود که سه ماه اردو برگزار کنیم که از اردوی ارتفاع شروع گردد و در مجارستان ادامه دار باشد تا روز مسابقه کسب سهمیه و سه مسابقه تا مسابقه اصلی برگزار کنیم که به دلیل شرایط و محدودیت های مالی این اتفاق رخ نداد. سال 2007، 2008 و 2009 برای حضور در رقابت های دنیای و المپیک در اردوی ارتفاع بلغارستان شرکت کرده بودیم. کمپ بلغارستان سال 1960 توسط آلمان شرقی ها ساخته شده است و در آن زمان آنها تاثیر اردوی ارتفاع را درک کرده بودند. به دلیل اینکه المپیک 1968 در مکزیکوسیتی که در ارتفاع بسیار بالایی قرار گرفته است، برگزار می شد آلمان شرقی ها برای اینکه با هوای مکزیکوسیتی هم عادت شوند این کمپ را ساختند. بعد از اینکه آلمان شرقی و غربی متحد شدند تفاهم نامه ای امضا شد و کل کمپ به کشور بلغارستان واگذر شد. تمرین در ارتفاع باعث می گردد هموگلبین بیشتری وارد خون گردد و اکسیژن گیری خون بیشتر گردد. بعد از پایین آمدن از ارتفاع بدن توانایی اکسیژن گیری بیشتری دارد و ورزشکار می تواند شدیدتر و بهتر تمرین کند. در گذشته در اواخر روزهای تمرین که میزان هموگلوبین خون بالا بود از ورزشکاران در ارتفاع خون می گرفتند و نزدیک مسابقه دوباره خون تزریق می شد که دوپینگ خون نامیده می شد. در گذشته نتایج خوبی از اردو ارتفاع کسب کرده ایم.

تا به حال اردوی ارتفاع نرفته ام

نسیمی شاد: تا به حال اردوی ارتفاع نرفته ام اما از تاثیرگذاری آن اطلاع دارم، سه هفته اردوی ارتفاع تا سه ماه تمرینات فصل را جلو می اندازد و بر روی عملکرد در روز مسابقه بسیار تاثیر گذار است مخصوصاً برای من که در 200 متر فعالیت دارم و تمرینات هوازی بسیار مهم است.

احساس خطر کنیم، پیشرفت خواهیم کرد

نسیمی شاد: دیگر در لیگ احساس خطر نمی کنم. یکی از عواملی که در شنا بسیار مهم است رقیب تمرینی است. زمانیکه یک نفر در شنا کردن از تو جلوتر باشد انگیزه داری که به اوبرسی. حتی اگر به اندازه یک دست از تو پیش باشد می خواهی آن یک دست را هم جبران کنی، زمانیکه خودت همیشه جلو باشی و کسی نیست که تورا بگیرد برای پیشرفت انگیزه باقی نمی ماند . احساس خطر باعث پیشرفت می گردد و تعداد شناگران ملی پوش از پنج نفر بیشتر خواهند شد. اگر رقیب و امکانات نباشد، پیشرفت کند می گردد.

مایکل فلپس باوجود تمام مسابقاتی که شرکت کرده است باز می گوید اشکالاتی دارد

نسیمی شاد: مایکل فلپس در یک دوره بازی های المپیک هشت مدال طلا کسب کرد، تا به حال ایران نتوانسته حتی یک مدال به دست آورد. جالب این است فلپس با وجود تمام مسابقاتی که شرکت کرده است در رقابت های انتخابی کسب سهمیه در مصاحبه خود گفت هنوز ایراداتی دارم که تا المپیک باید بر روی آنها کار کنم در صورتی که ما تا قبل از رقابت های کسب سهمیه مسابقه ای نداشتیم تا ایرادهای خودمان را متوجه شویم. فلپس که حدود 20 مدال المپیک دارد هنوز می گوید ایرادهایی دارد و برای رفع ایرادهای خود در مسابقه شرکت می کند. تا زمانی که در مسابقه شرکت نکنیم نمی توانیم ایراد کار خود را متوجه شویم تا رفع کنیم و تازه بعد از مسابقه اصلی ایرادات خود را متوجه می شویم که دیگر کاری از دستمان بر نمی آید.

به زودی وضع شنا، شیرجه و واترپلو از شرایط حال حاضر بدتر هم خواهد شد

حضرتی: بعد از بازی های آسیایی 1994 هیروشیما جلسه گذاشتند بر روی رشته های پرمدال کار کنند ولی روز به روز شرایط بدتر شد و به زودی وضع شنا، شیرجه و واترپلو از شرایط موجود بدتر نیز خواهد شد چرا که روز به روز استخرها در اختیار بخش خصوصی که هیچ علاقه ای به تیم داری ندارند، قرار می گیرد و این استخر ها کم کم از شرایط تمرینی و قهرمان سازی خارج می شوند.

34 سال طول کشید تا یک نابغه در شنای آمریکا کشف گردد

حضرتی: از بین هزار نفری که وارد شنا می شوند تنها یک نفر ممکن است استعداد باشد، اگر این هزار نفر ده هزار نفر گردد ممکن است 5 استعداد در آن باشد. همه انسان ها نمی توانند قهرمان المپیک شوند، همه رضازاده و یا مایکل فلپس نیستند. مارک اسپیتز در المپیک 1972 مونیخ توانست هفت مدال طلا بگیرد، بعد از آن یک خانم از آلمان شرقی در 1988 سئول 6 مدال طلا کسب کرد و مایکل فلپس در المپیک 2008 پکن بعد از چندین سال تونست هشت مدال طلا بگیرد. آمریکا مهد شنا است و تقریبا 60 درصد از شناگران حاضر در المپیک در این کشور تمرین می کنند و آمریکا از لحاظ شنا و امکانات بزرگ ترین کشور شنای دنیا است ولی چیزی حدو 34 سال طول کشید تا شناگری پیدا گردد و توانست هشت مدال طلا کسب کند. استعداد باید وجود داشته باشد تا چنین کارهایی رخ دهد. بازیکنان خیلی خوبی در NBA حضور دارند ولی همه مایکل جردن نیستند. هیچ یک از بازیکنان فوتبال لیونل مسی، پله و مارادونا نیستند این ها نوابغ هستند، پیدا کردن نوابغ کار راحتی نیست.

من اگر مدال آوری کنم دیگر نیازی به حمایت ندارم

نسیمی شاد: می گویند اگر در بازی های آسیایی مدال آوری کنید حمایت خواهیم کرد، من به شخصه زمانیکه در بازی های آسیایی مدال کسب کنم، دیگر حمایت را برای چه باید بخواهم؟ حمایت را برای کسب مدال می خواهم بعد از مدال حمایت مسئولان به چه درد من نوعی می خورد. این غیر منطقی است! نخست باید بذر را کاشت و سپس برداشت کرد. اینکه می گویند نخست مدال بعد حمایت نمی گردد.

هدف بزرگی را برای خود معین کرده ام

نسیمی شاد: تا به امروز بیخودی این همه زحمت نکشیده ام یک هدفی را برای خود معین کرده ام، می خواهم مانند شناگران مطرح دنیا شوم، هدف بزرگی برای خود معین کرده ام و برای رسیدن به این هدف باید حمایت شوم.

برای رسیدن به اهدافم نیازهای زیادی دارم

نسیمی شاد: برای رسیدن به هدفم چیز های بسیاری نیاز دارم، یکی از اشکلاتی که ورزش کشور ما دارد این است که ورزشکاران زمانیکه به یک سنی می رسند شاهد این هستند که هیچ حمایتی از آنها نمی گردد و نمی داند باید چه کاری انجام دهند، درس بخوانند یا ورزش کنند. ورزش در سایر کشورها یک شغل محسوب می گردد، مایکل فلپس در 32 سالگی شنا را هم به دلیل علاقه خود ادامه می دهد و نیز به آن به عنوان یک شغل نگاه می کند اینگونه نیست زمانیکه شنا را کنار گذاشت به او بگویند حال می خواهی چه کار انجام دهی، ولی در کشور ما شناگر زمانیکه شنا را کنار می گذارد دیگر همه چیز تمام می گردد مگر اینکه فرد بخواهد مربی گردد خیلی برنامه خاصی برای شناگران وجود ندارد. در کشور های توسعه یافته برای شناگر المپیکی برنامه ریزی می گردد و شناگر طبق آن برنامه تا آخر عمر خود ادامه می دهد ولی در ایران نهایتاً می گویند زمانیکه مدال کسب کردی و رکورد زدی حمایتت می کنیم.

برای تمرین به استخر نیاز دارم

نسیمی شاد: یکی از چیزهایی که بسیار به آن نیاز دارم، استخر است. من در مشهد در استخر 33 متر که اصلاً استاندر نیست، تمرین می کنم، یکی دیگر از نیاز های من و سایر ملی پوشان مسابقات متعدد است، در طول سال شاید یک یا دو مسابقه شرکت می کنیم که آن هم مسابقات اصلی است که تاثیری در پیشرفت ما ندارد. اردو ها و کمپ های تمرینی نیز نیاز اصلی هر شناگری از جمله من است.

باید قبول کنیم علم ورزشی ما بسیار ضعیف تر از سایر کشورها است

نسیمی شاد: باید این واقعیت را بپذیریم که نه تنها در شنا بلکه در سایر ورزش ها علم ورزشی ضعیف تری نسبت به دیگر کشورها داریم. با برگزاری کلاس برای مربیان ایرانی می توانیم آنها را به سطح یک مربیان دنیا برسانیم تا مربیان ایرانی با معیار های سطح یک دنیا به شاگردان خود تمرین دهند. 80 میلیون جمعیت داریم و مجارستان با هشت میلیون نفر جمعیت که تقربیاً یک دهم جمعیت ایران است چند مدال در المپیک دارد. اگر این شرایط برای شناگران ایرانی فراهم گردد استعدادهای کشف نشده ای خواهیم داشت که کشف و حمایت می شوند. شاید هم اگر کشف شده اند. حتی به اندازه من هم امکانات در اختیارشان قرار نگرفته است.

انتظارم از خودم این است که با رکورد وروی A سهمیه 2020 را المپیک کسب کنم

نسیمی شاد: انتظارم از خودم این است که چهار سال دیگر با رکورد A وارد المپیک شوم و تمام این ها به حمایت ها بر می گردد. اگر حمایتی صورت نگیرد باز چهار سال دیگر من یا یک نفر دیگر همین جا می نشیند و همین حرف ها تکرار خواهد شد. تا به اینجا نشان داده ام که استعدادی دارم که توانسته ام در 16 سالگی وارد المپیک شوم.

فشار روانی در مسابقه کسب سهمیه بسیار بود

نسیمی شاد: نسبت به مسابقات دبی فشار روانی روی ما بسیاربالا بود، در رقابت های دوبی چون تنها سه ماه تا رقابت های کسب سهمیه باقی مانده بود، استرس کمتر داشتیم ولی مجارستان آخرین فرصت کسب سهمیه بود، زمانیکه از استخر بیرون می آمدیم می دانستیم که دیگر فرصتی باقی نمانده و آخرین شانس کسب سهمیه است. تمام این ها باعث شد فشار روانی در کسب سهمیه بسیار بالا باشد.

هیچ ورزشکاری در سطح المپیک بدون روانشناس نیست

نسیمی شاد: قطعاً روانشناس نیاز است، هیچ ورزشکاری در سطح المپیک نیست که بدون روانشناس باشد. همه ورزشکاران باید روانشناس داشته باشند. روانشناس بر روی من بسیار تاثیرگذار است ولی من در روز مسابقه خود به روانشناس نیاز دارم که در آن روز روانشناس ندارم ، تا یک ماه قبل از مسابقه روانشناس داریم ولی در روز مسابقه که باید روانشناس باشد که نیست.

جدای از حس خوب؛ یک فشار سنگین روی خود را حس می کنم

نسیمی شاد: حضور در المپیک را نمی توان توصیف کرد باید خود آن را تجربه کرد تا درک گردد، حسی خوبی است ولی در کنار حس خوب یک فشار سنگین را روی خود حس می کنم. بازی های المپیک لندن را که تماشا می کردم تصور نمی کردم در ریو حضور داشته باشم. ورزشکاری که حرفه ای کار می کند حضور در المپیک آرزوی او است. فشار سنگینی روی خودم حس می کنم و احساس می کنم که خب چون تنها کننده ای هستم که از شنا، شیرجه، واترپلو در المپیک شرکت می کنم بالاخره یک فشاری روی من هست که چه نتیجه ای می گیرم، تمام تلاشم را کرده ام و می کنم. گفتن جوان ترین فرد کاروان فشار را بر روی من زیاد می کند.

لباس های رژه را که دیدم تعجب کردم

نسیمی شاد: نخستین بار که لباس را دیدم تعجب کردم که کت چه ربطی به پیراهن دارد.

حضرتی: تازه شما عکس ها رو دیدید خود لباس ها را از نزدیک ندیدید (خنده).

هر شب با تصویر سازی ذهنی می خوابم

نسیمی شاد: عادت کرده ام هر شب که می خوابم با هدفی که دارم تصویرسازی ذهنی کنم. هدفم در المپیک شکستن رکورد ملی است و برای رسیدن به این هدف تمام تلاش خود را خواهم کرد.

نمی دانم این همه رسیدگی در فوتبال چه نتیجه ای دارد

نسیمی شاد: تیم فوتبال در اینچون باخت و حذف شد و یک شناگر از قزاقستان به تنهایی سه مدال طلا گرفت. نمی دانم این همه رسیدگی و هزینه در فوتبال چه نتیجه ای دارد در حالی که در شنا هیچ سرمایه گذری نمی گردد.

آریا نسیمی شادجوان ترین ورزشکار اعزامی به رقابت های المپیک در خاتمه از پدر و مادر خود و همچنین مربیان تیم ملی حضرتی و کشتکار و مربی پایه خود مشتاق عشق و ولی زاده تشکر کرد.

حضرتی نیز در خاتمه ابراز امیدواری کرد سال آینده اوضاع شنا از امروز بدتر نگردد.

مصاحبه از ساناز سلیمان آبادی