احتمال وجود حیات در مکانی که هرگز تصور نمی کنیم! - سفر به کانادا

به گزارش ایسنا و به نقل از یونیورس تودی، جستجوی حیات در سیارات فراخورشیدی رویکرد محافظه کارانه ای دارد و در این جستجو ها تمرکز بر روی سیاراتی شبیه به زمین است. این احتمال وجود دارد که حیات شکل های گوناگونی داشته باشد، اما حقیقت این است که تنها گونه ای از حیات که ما می شناسیم حیاتی است که در زمین وجود دارد؛ بنابراین بیشتر محققان بر روی گونه ای از حیات زمینی که بر پایه کربن و نیازمند آب هستند تمرکز می نمایند. اما این احتمال وجود دارد که حیات در مکان هایی شکل بگیرد که تصورش را نمی کنیم.

از آنجا که حیات زمینی به آب نیازمند است جستجو برای حیات در سیارات فراخورشیدی بر آن دسته از سیاراتی تمرکز دارد که در کمربند حیات قرار دارند. کمربند حیات منطقه قابل سکونت در کهکشان است. این سیارات در فاصله ای نه چندان دور و نه چندان نزدیک به ستاره ها قرار دارند، بنابراین این امکان وجود دارد که روی سطح آن ها آب پیدا گردد. این منطقه در منظومه شمسی ما مکانی بین مریخ و زهره است. بیشتر سیارات فراخورشیدی واقع در این منطقه ابر زمین هایی هستند که به دور ستاره های کوتوله قرمز می چرخند. ستاره های کوتوله قرمز 75 درصد ستاره های کهکشان ما را شامل می شوند.

یکی از کشفیات شگفت انگیز در خصوص سیاره های فراخورشیدی این است که سیاراتی که اندازه ای شبیه به سیاره مشتری دارند، معمولا در مداری نزدیک به ستاره خود می چرخند. این سیارات داغ قابل سکونت نیستند، اما ممکن است قمر هایی داشته باشند که به اندازه زمین گرم و مرطوب هستند.

همچنین معین شد نیازی نیست که سیارات گازی نزدیک به ستاره خود قرار بگیرند تا بتوان در قمر های آن ها آب مایع پیدا کرد. برای مثال قمر گانیمد (Ganymede) مشتری در زیر سطح یخی خود آب دارد و تصور می گردد قمر اروپای مشتری بیشتر از زمین آب داشته باشد و حتی قمر کوچک زحل به نام انسلادوس (Enceledus) نیز آب مایع دارد. نکته جالب توجه این است که وجود آب مایع در این قمر ها ناشی از حرارت خورشید نیست بلکه ناشی از گرمای کشش گرانشی سیاره ای است که به دور آن می چرخند.

اما سوالی که مطرح می گردد این است که اگر قمر های سیاراتی مثل زحل و مشتری دارای آب هستند آیا قمر سیارات مشابه که به دور هیچ ستاره ای نمی چرخند نیز آب دارد؟

این سوال در مقاله ای جدید در مجله بین المللی نجوم مورد آنالیز نهاده شد. در این مقاله به نحوه تشکیل قمر های فراخورشیدی قابل سکونت پرداخته شده است و اینکه آیا این قمر ها می توانند برای مدتی طولانی آب کافی برای تشکیل حیات داشته باشند یا خیر.

برای مثال محرک یک قمر که در یک منظومه شمسی واقع شده است برای تکامل شیمیایی نور و حرارت ستاره است. اما محرک قمر سیاره های سرگردان که به دور هیچ ستاره ای نمی چرخند می تواند تشعشعات کیهانی باشد. این ها باعث تشکیل جو قمر در طول زمان می گردد.

محققان برای آنالیز این تفاوت ها یک قمر به اندازه زمین شبیه سازی کردند که به دور سیاره ای سرگردان به اندازه مشتری می چرخد. آن ها دریافتند که این قمر می تواند در سطح خود آب داشته باشد. البته به میزان کمتری نسبت به زمین، اما به اندازه ای که امکان تشکیل حیات در آن وجود داشته باشد.

اگر این قمر های فراخورشیدی وجود داشته باشند ممکن است بتوانیم جو آن ها را مطالعه کنیم و ممکن است اولین سیاره ای که در آن شواهدی از حیات پیدا می گردد یک سیاره سرگردان باشد.